O pasado mes de xuño celebramos os 87 anos da miña avoa. Casi nada! e hoxe os 82 do meu avó, o que me une algo moi moi especial. Teño claro unha cousa, hai que disfrutar destes pequenos momentos! Por que sen dúbida, un avó é un avó, e os meus son dos mellores que se pode ter. Así que... marcho que teño que marchar, que o xantar está a esperar por nós :)
No hay comentarios:
Publicar un comentario